"Ngushëllohem të të bëj të lumtur!"

Dy pacientë, të dy shumë të sëmurë, ndanin të njëjtën dhomë spitali. Njërit prej tyre i lejohej të ngrihej në gjunjë e të rrinte ndenjur në krevat ҫdo ditë nga 1 orë, pasi kjo e ndihmonte në pastrimin e mushkërive, ndërkohë që tjetri nuk mund të lëvizte prej shtratit të tij nga sëmundja. Krevati i këtij të fundit ishte larg nga e vetmja dritare që kishin në dhomë edhe nga aty ku ishte nuk mund të shihte asgjë prej saj. 

( Foto: Harvard Gazette )

Fatmirësisht, të dy pacientët krijuan një mardhënie të mirë me njëri-tjetrin edhe filluan të kuvendonin për orë e orë të tëra. Flisnin për të kaluarën, për shtëpinë, familjen, punën, rininë e tyre, kohen e shërbimit ushtarak, kohën e pushimeve etj-etj. Çdo mbasdite kur pacienti afër dritares ngrihej në gjunjë, e kalonte tërë atë kohë duke i përshkruar mikut të tij ҫdo gjë që mund të shihej jashtë nga dritarja.

Pacienti tjetër filloi të jetonte ҫdo ditë në pritje të këtij momenti të shkurtër kur bota e tij e brendshme pasurohej dhe ndriҫohej nga aktiviteti edhe ngjyrat e botës jashte dhomës së spitalit. Nga dritarja shihej një liqen i mahnitshëm. Rosat dhe mjelmat luanin në ujë, ndërsa fëmijët zbaviteshin me varkat e tyre prej lodre. Çiftet shëtisnin të lumtur në lulishtet plot lule shumë-ngjyrëshe nga ku i gjithë qyteti mund të shihej si në pëllmbë të dorës.
Ndërkohë që pacienti pranë dritares i përshkruante të gjitha këto ngjarje me detajet më të vogla, tjetri mbyllte sytë dhe ashtu i shtrire siҫ ishte me pamundësinë për të lëvizur, imagjinonte tërë këtë panoramë të mrekullueshme...
Në një pasdite të ngrohtë, pacienti pranë dritares përshkroi një paradë që po parakalonte madhërishëm me hap rreshtor në rrugë. Megjithëse pacienti tjetër nuk dëgjoi ndonjë bandë muzikore ta shoqëronte paradën, ai sërisht me sytë e mendjes "shihte" ҫdo gjë ndërsa miku i tij e përshkruante këtë pamje në detaje tejet të hollësishme.

Ditë të tëra kaluan. Një mëngjes, infermierja erdhi t'u sillte ujë por gjeti trupin pa jetë të pacientit pranë dritates që kishte ndërruar jetë paqësisht në gjumë. E trishtuar, ajo lajmëroi personelin e spitalit për të marrë trupin e tij dhe të kujdesej për ҫdo procedurë të mëtejshme.

 
Sapo situata në dhomë u normalizua, pacienti tjetër i kërkoi infermieres që ta lëvizte tek krevati pranë dritares. Ajo e ndihmoi duke u siguruar që ҫdo gjë ishte mire dhe pacienti ndihej më rehat. Ngadalë dhe me mundim, ai u mbështet në bërryla, duke u munduar të ngrihej. U zgjat ngadalë për t'i hedhur një sy botës përjashta, por u shtang kur pa se përjashta ishte vetëm një murë edhe asgjë tjetër...

I habitur, pacienti e pyeti infermieren se si ishte e mundur që i ndjeri, ish shoku i tij i dhomës i kishte përshkruar gjëra kaq të mrekullueshme për pamjen jashtë, kur aty në fakt ishte vetem një murë!? Infermierja u përgjigj se i ndjeri kishte qenë i verbër dhe as që mund ta shihte murin jashtë...
"Ndoshta e ka bërë për të të inkurajuar ty" – i tha ajo...

Morali:
Lumturia më e madhe gjendet atëherë kur mund të bësh dikë tjetër më të lumtur. Pikëllimi i ndarë me dikë tjetër përgjysmohet, por lumturia e ndarë me dikë tjetër dyfishohet. Nëse do të ndihesh vërtet i pasur, numëro të gjitha gjërat që i ke dhe që nuk mund t'i blejë paraja...

| Përshtati “Arti i Fjalës” – Tiranë, 2020 |  

" Vijnë ujqërit mama! "

Më ke gënjyer mama! Më ke thënë se mund të arrij aq lart sa të dua, mjafton të kem besim në vetvete. Më ke thënë që duhet të mësoj mirë, të marr nota të larta, të punoj shumë, të bëhem i zgjuar, të kem ambicie se gjithçka do të shkojë ashtu siç unë dua.

( Foto: FirstCry Parenting )

Më ke thënë që mund të shpëtoj nga kolonia, se bota në të cilën më ke lindur shtrihet përtej telave me gjemba. Më ke thënë që duhet të mësoj gjuhë të huaja dhe një zanat të fortë dhe të ndershëm, që duhet të përpiqem gjatë gjithë kohës të ngjit majat. Se vetëm në këtë mënyrë do të vishem me nderime në këtë botë, se vetëm kështu nuk do të turpërohem në vendin tim të lindjes, vetëm kështu do të mund ta mbaj kokën lart. Më ke thënë që jam ai që jam, që unë e ndërtoj jetën time, që nuk ka asnjë ndryshim ndërmjet meje dhe fëmijëve të tjerë, më me shumë fat, të cilët kanë lindur jasht këtij gardhi. Më ke thënë që mund të vrapoj kudo sa herë dua. Më ke përsëritur shpesh që, nëse do të bëhem i fortë mbi këmbët e mija, asgjë s’do mund t’më mbajë në vend. Më ke porositur që nuk duhet të kem frikë, sepse jeta ime do të jetë shumë më e mirë nga jeta juaj robëruese. Më ke thënë të mos e humbas kurrë besimin, sepse Zoti ekziston dhe është njesoj si unë; i mëshirshëm dhe i mirë...

Të kam dëgjuar, gjithmonë të kam dëgjuar.

Pro, vijnë ujqërit mama! Për ta s’më ke thënë asgjë. Janë të shëndoshë dhe të korruptuar, pa keqardhje. Janë brutalë mama, janë të këqinj. Vrasin ndojnë të mirë, njollosin atë që është i pastër, na kafshojnë me urrejtje. E ndjejnë mishin si gjarpërinj, e nuhasin aromën e gjakut të të rinjëve. Kam frikë mama, kam frikë nga sytë e tyre të ftohtë si metali, si vdekja.

Më ke gënjyer mama, por të fal dhe të dua. E di që nuk më ke dëshiruar vetëm të mira.
Kam frikë mama, kam frikë të madhe…

( VIN LUPII, MAMA! – NGA: FLORIN NEGRUȚIU -- | Perktheu: Donald Bezhani | )

U arrestuan pasi humbën në vendngjarje deklaratën e vetë-përgjegjësisë..!

Në shumë shtete të Eurpës, përfshirë Francën, për të dalë nga shtëpia është e nevojshme plotësimi i një deklarate vetë-përgjegjësie, (me shkrim dore), ku duhet të justifikosh arsyen e nevojshme për daljen nga banesa. Tre burra nga rajoni Brodeaux i Francës, kanë menduar të dilnin, (sigurisht që me një justifikim tjetër në letër), për të vjedhur arkën e një dyqani verërash. Plani nuk u eci mbarë, duke qenë se policia nuk e pati aspak të vështirë për ti identifikuar,  pasi ata humbën në vendngjarje deklaratën e vetë-përgjegjësisë, ku ndër të tjera është e shkruar detyrimisht edhe adresa e banimit.

( Foto: Gettylmages )

Ngjarja ka ndodhur të premten e kaluar, - raporton gazeta “Sud Ouest”, - kur tre burra të grupmoshës 31-45 vjeҫ, kanë dalë nga karantina me idenë për të vjedhur arkën në një dyqan verërash në rajonin Gironde (Bordeaux). Dy prej tyre provuan të tërhiqnin vëmendjen e shitësit ndërsa i treti u afrua në arka edhe tentoi të merrte paratë. Megjithatë e gjitha u shkoi ters; jo vetëm sepse në arkë mundi të gjente vetëm 40 Euro, por u kuptuan menjëherë nga shitësi, prej të cilit u trembën edhe ikën duke vrapuar. Më keq akoma, pasi nga nxitimi humbën edhe deklaratën e vetë-përgjegjësisë, e nevojshme për të dalë nga shtëpia në këtë periudhë izolimi.

Kjo bëri të mundur që policia ta kishte shumë të thjeshtë për të identifikuar personat në fjalë, falë dokumentit të humbur në vendngjarje, ku ishte e shkruar adresa e tyre e banimit, si një domosdoshmëri në rast kontrolli nga policia...

| Burimi: Sud Ouest Jurnal - përktheu në shqip: “Arti i Fjalës”, Tiranë 2020 |